Ο Γιάννης Σερέτης «αθωώνει» τον Αργεντινό γκολκίπερ του Ολυμπιακού για μια σειρά ποδοσφαιρικών «αδικημάτων» που τού καταλογίζονται, αλλά θεωρεί ότι η καριέρα του στον Ολυμπιακό έχει τελειώσει!
*Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό. Ακόμη και ο χαζομπαμπάς ξάδερφος, ο οποίος μόνο «άμπαλος» και «κολλημένος» δεν είναι, μόλις βγήκε από το «Γ. Καραϊσκάκης» φάνηκε απόλυτος μέσα στην πίκρα του: «Ελα ρε Γιάννη, δεν αντέχω άλλο ούτε εγώ που τους έλεγα ότι δεν φταίει σε όλα. Μας κρέμασε σήμερα, τους ξαναέβαλε στο παιχνίδι. Δεν πάει άλλο, σήμερα κόστισε και βαθμούς».
*Προφανώς ήταν το αίσθημα με το οποίο αποχώρησαν οι περισσότεροι φίλοι του Ολυμπιακού χθες από το γήπεδο. Δεν είχα χρόνο να του εξηγήσω τη σκέψη μου για τον Φράνκο Κοστάντζο και για το τελικό αποτέλεσμα. Ηθελα να του πω πολλά, τρελαινόμουν να τον πειράξω και λίγο τον Νικόλα γιατί είναι και Κρητικός, μα τον άφησα να τρέξει να γαληνέψει στην εικόνα της μωρουδίστικης πριγκιπέσσας.
*Μάλιστα λοιπόν. Πάλι ο Κοστάντζο! Ο ένοχος για ένα παιχνίδι του οποίου η εξέλιξη τυχαίνει σε κάθε «μεγάλο» μια φορά στα δύο χρόνια. «Κλασικό» φιλμάκι σε ματς Γολιάθ – Δαβίδ. Ο φιλοξενούμενος ταμπουρώνεται για να βγει το ημίχρονο (και ό,τι κάτσει στο δεύτερο), είναι διαβασμένος, παίζει με πάθος, ψυχραιμία και στρατηγική. Ο γηπεδούχος παίζει για να «καθαρίσει» γρήγορα. Γλυτώνει (ΠΟΙΟΣ; ΜΗΠΩΣ Ο ΚΟΣΤΑΝΤΖΟ;) το 0-1 στην μοναδική μεγάλη ευκαιρία του πρώτου μέρους, το βάζει στο 45’ χάρη στην κλάση του φορ του, 2-0 γρήγορα – γρήγορα στο β΄ μέρος και τελειώσαμε.
*Μην γελιέστε: και γι΄ αυτό ο Κοστάντζο ευθύνεται. Για το ότι ο Ολυμπιακός λόγω Ντόρτμουντ προφανώς και παρότι είχε μέσα τον τεράστιο κοντορεβυθούλη Αριέλ «κάθισε» μετά το 2-0, αυτός είναι ο ένοχος. Τα γράφουν, άλλωστε και όλες οι εφημερίδες σήμερα…
*Και για την αλλαγή του Ορμπάιθ (σωστά έπραξε ο Βαλβέρδε, να τον ξεκουράσει ήθελε, έλα όμως που στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός δεν έχει αυθεντικό «εξάρι», τι να κάνουμε που ο χρυσός και άγιος κατά τα άλλα Μοντέστο δεν είναι τέτοιος) πάλι ο Κοστάντζο έφταιγε.
*Και για την αδυναμία διάσπασης της πολυπρόσωπης άμυνας του ΟΦΗ στο πρώτο ημίχρονο, όταν απουσίαζε ο «τα κάνω όλα και συμφέρω» Ιμπαγάσα, πάλι ο γκολκίπερ φταίει. Ποιος να φταίει; Ο Μακούν, ο Αμπντούν, ο Μιραλάς και ο Τζιμπούρ, οι μπακ ή ο Φετφατζίδης; Είστε τρελοί; Ο Κοστάντζο από την άλλη εστία που δεν έκανε γρήγορα και εύστοχα τα βολέ και δεν έβρισκε «με τη μία» τους εξτρέμ όπως ο Νικοπολίδης...
*Για το ότι σε άμυνα από την οποία απουσιάζει ο Αβραάμ Παπαδόπουλος ο ΟΦΗ δημιούργησε μια ευκαιρία αλλά έβαλε δύο γκολ, πάλι ο Κοστάντζο φταίει, όπως και για το απίστευτο «μελέ» στο δεύτερο γκολ… ΠΩΣ EIΠΑΤΕ; ΑΝ ΚΑΤΑΛΟΓΙΖΕΙ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟΝ ΜΕΛΜΠΕΡΓΚ που κάνει το σημαντικότερο λάθος στη φάση; Είστε ανόητοι. Μέχρι… Μαρκάνο φτάνει η ευθύνη γενικώς και πολύ είναι!!!
*Για την απίστευτη πλέον αλαζονική συμπεριφορά μιας ομάδας η οποία ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ εξωτερικεύει στο γήπεδο αυτό που εισπράττει από τον περίγυρό της και τη διοίκησή της, δηλαδή την «οξεία μπαρτσελονίαση», πάλι ο Κοστάντζο φταίει! Για να μην πολυλογούμε σ΄ αυτό: ΜΟΝΟ σε τρία παιχνίδια ο Ολυμπιακός μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια εφέτος: με την Ντόρτμουντ, την Αρσεναλ και τον ΠΑΟΚ. Και θυμόμαστε τι συνέβη και στα τρία…
*Για το ότι η Ξάνθη αδίκως έφυγε με μηδέν βαθμούς από τον Πειραιά, για το ότι ο Εργοτέλης μετά το 1-3 έκανε πάρτι και δικαιούταν την ισοπαλία στην Κρήτη, για τις ΜΗΔΕΝ ευκαιρίες εναντίον αυτής της ΑΕΚ που έχει καταντήσει (διότι περί κατάντιας πρόκειται για το μέγεθός της) να έχει ως κορυφαίο παίκτη της τον Λεονάρντο, ακόμη και για το «υπνωτικό» πρώτο ημίχρονο με τον Πανιώνιο (πάλι προβλήματα στην αμυντική λειτουργία), όπου μίλησε η ποδοσφαιρική ευφυΐα του Ιμπαγάσα, να δείξουμε πάλι όλοι με το δάχτυλο τον Κοστάντζο.
*Είναι κι άλλα πολλά που θα μπορούσε να αναφέρει κάποιος για να στοιχειοθετήσει πόσο αντιποδοσφαιρική, αναχρονιστική και «καφενειακού επιπέδου» λογική είναι αυτή της επίρριψης της μεγαλύτερης ευθύνης στον γκολκίπερ. Και ακόμη είναι δυσδιάκριτο αν πρόκειται για τάση η οποία αναπαράγεται και διογκώνεται από τον Τύπο επειδή είναι «πιασάρικη» και εύηχη στα αυτιά των φίλων του Ολυμπιακού ή εμπεριέχει από πίσω της και ψήγματα υποβόσκουσας «γραμμής».
*Θεωρώ ότι δεν συμβαίνει το δεύτερο. Τουλάχιστον δεν συμβαίνει από τους διοικούντες την ΠΑΕ Ολυμπιακός και από το προπονητικό τιμ, εφόσον ο (καθόλου άμοιρος ευθυνών για τη δύσκολη είναι η αλήθεια αντιμετώπιση της «οξείας μπαρτσελονίασης») Βαλβέρδε επιμένει να στέκεται στο ύψος του. Να μην μιλά «καφενειακά» στις συνεντεύξεις Τύπου και ασφαλώς να μην στοχοποιεί τον οποιοδήποτε παίκτη του, όπως έκανε ο γίγαντας Τεν Κάτε, ο οποίος επίσης έπασχε από «οξεία μπαρτσελονίαση» και γι’ αυτό απέτυχε, όταν έχασε κάθε εκτίμηση στα αποδυτήρια, παρότι ήταν εξαιρετικός προπονητής.
*Αν ο Κοστάντζο έχει μειονεκτήματα; Εννοείται! Αρκετά για την ηλικία του και την καριέρα του! Σημαντικότερο όλων; Όχι βεβαίως αυτό το… αστείο πια «δεν πέφτει». Αλλά το… μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Αντώνη Νικοπολίδη, ο οποίος είχε κατορθώσει ακόμη και με μπακ τον Τάσο Πάντο και τον ατίθασο Γρηγόρη Γεωργάτο (ή τον Στέλιο Βενετίδη) και στόπερ τον «λεβέντη» Γιώργο Ανατολάκη και τον Γκάμπριελ Σούρερ να δημιουργήσει την κατάλληλη χημεία στην άμυνά του. Τέτοια που να έχει δεχθεί μόνο δύο γκολ σε πέντε ματς του Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι την κατηφόρα του «Ανφιλντ» στο β΄ ημίχρονο εκείνου του αλησμόνητου ματς (ίδιου σε εξέλιξη, όχι σε σημασία με το άλλο αξέχαστο Μπαρτσελόνα – Παναθηναϊκός 3-1).
*Ο Κοστάντζο, λοιπόν, έχει βασική ευθύνη για τη συνεργασία και τη χημεία στην άμυνά του, προϊόν της οποίας ήταν και το 2-1 με την κεφαλιά του Μάντζιου χθες. Αλλά δεν είναι ο βασικός υπεύθυνος συνολικά για το μπάχαλο στις στημένες φάσεις, ούτε για το αμυντικό πρόβλημα του Ολυμπιακού στον άξονα με τα «δεκάρια» και τα «οκτάρια», ούτε για κάθε γκολ που τρώει.
*Είναι, δηλαδή απίστευτο α) ότι του έχει «χρεωθεί» η γκολάρα του Μαρσελίνιο στην πρεμιέρα (δεν την πιάνει ούτε υβρίδιο Φαν ντε Σάαρ – Σμάιχελ – Μπουφόν γιατί είναι σουτ ακριβείας, αναπάντεχο, παράξενο, once in a lifetime για τον παίκτη) β) ότι του έχει «χρεωθεί» το γκολ του Λούτσο Γκονζάλες, ο οποίος κάνει κίνηση χωρίς τη μπάλα μεταξύ τεσσάρων (!!!) παικτών του Ολυμπιακού προτού πλασάρει, αλλά ξέχασα, sorry, το έφαγε ο Κοστάντζο στην «κλειστή»… γ) ότι δεν τού πιστώθηκαν παρά ελάχιστοι πόντοι για τις τρεις σωτήριες αποκρούσεις στο «Emirates», που κράτησαν τον Ολυμπιακό μέσα στο παιχνίδι επί ένα ολόκληρο 90λεπτο. Οι «πόντοι» τότε πήγαν όλοι στο σακούλι του Ερνέστο, ο οποίος βεβαίως τους δικαιούταν.
*Για να μην το… κουράζω περισσότερο: μετά και τα χθεσινά και τα σημερινά (στις εφημερίδες) η καριέρα του Κοστάντζο στον Ολυμπιακό μάλλον τελειώνει. Μου φαίνεται ακατόρθωτο μετά από τόσα πολλά να μπορέσει να σταθεί ο Αργεντινός, ΩΣ ΒΑΣΙΚΟΣ, σε μια ομάδα που δέχεται σχετικά εύκολα γκολ. Ο ίδιος δεν το γνωρίζει, αλλά η κατάσταση δεν φαίνεται αναστρέψιμη. Θα είναι ωφέλιμο και πρέπον τόσο για τον Ολυμπιακό όσο και για τον ίδιο να χωρίσουν οι δρόμοι τους τον Ιανουάριο ή το καλοκαίρι με μια καθαρή και τίμια εξήγηση από την πλευρά του συλλόγου προς τον ποδοσφαιριστή, ο οποίος μετά από πολλά χρόνια θα μνημονεύεται με διάφορων ειδών υποτιμητικές «ταμπέλες».
*Οσο για το… τώρα; Σίγουρα πολλοί στον Ολυμπιακό «βολεύονται» όταν η μεγάλη ευθύνη πέφτει στον Κοστάντζο. Είναι καθήκον του Μαρινάκη και του Βαλβέρδε να μην περάσει και στα αποδυτήρια αυτή η ατμόσφαιρα (αν δεν έχει περάσει ήδη). Τα’ χαμε πει: η απώλεια του Αντώνη Νικοπολίδη και του γιατρού Νίκου Τζουρούδη θα ήταν βαριά όχι μόνο για τις εντός γηπέδου επιδόσεις της ομάδας, αλλά και για τα «οικογενειακά» της ζητήματα…
*Προφανώς ήταν το αίσθημα με το οποίο αποχώρησαν οι περισσότεροι φίλοι του Ολυμπιακού χθες από το γήπεδο. Δεν είχα χρόνο να του εξηγήσω τη σκέψη μου για τον Φράνκο Κοστάντζο και για το τελικό αποτέλεσμα. Ηθελα να του πω πολλά, τρελαινόμουν να τον πειράξω και λίγο τον Νικόλα γιατί είναι και Κρητικός, μα τον άφησα να τρέξει να γαληνέψει στην εικόνα της μωρουδίστικης πριγκιπέσσας.
*Μάλιστα λοιπόν. Πάλι ο Κοστάντζο! Ο ένοχος για ένα παιχνίδι του οποίου η εξέλιξη τυχαίνει σε κάθε «μεγάλο» μια φορά στα δύο χρόνια. «Κλασικό» φιλμάκι σε ματς Γολιάθ – Δαβίδ. Ο φιλοξενούμενος ταμπουρώνεται για να βγει το ημίχρονο (και ό,τι κάτσει στο δεύτερο), είναι διαβασμένος, παίζει με πάθος, ψυχραιμία και στρατηγική. Ο γηπεδούχος παίζει για να «καθαρίσει» γρήγορα. Γλυτώνει (ΠΟΙΟΣ; ΜΗΠΩΣ Ο ΚΟΣΤΑΝΤΖΟ;) το 0-1 στην μοναδική μεγάλη ευκαιρία του πρώτου μέρους, το βάζει στο 45’ χάρη στην κλάση του φορ του, 2-0 γρήγορα – γρήγορα στο β΄ μέρος και τελειώσαμε.
*Μην γελιέστε: και γι΄ αυτό ο Κοστάντζο ευθύνεται. Για το ότι ο Ολυμπιακός λόγω Ντόρτμουντ προφανώς και παρότι είχε μέσα τον τεράστιο κοντορεβυθούλη Αριέλ «κάθισε» μετά το 2-0, αυτός είναι ο ένοχος. Τα γράφουν, άλλωστε και όλες οι εφημερίδες σήμερα…
*Και για την αλλαγή του Ορμπάιθ (σωστά έπραξε ο Βαλβέρδε, να τον ξεκουράσει ήθελε, έλα όμως που στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός δεν έχει αυθεντικό «εξάρι», τι να κάνουμε που ο χρυσός και άγιος κατά τα άλλα Μοντέστο δεν είναι τέτοιος) πάλι ο Κοστάντζο έφταιγε.
*Και για την αδυναμία διάσπασης της πολυπρόσωπης άμυνας του ΟΦΗ στο πρώτο ημίχρονο, όταν απουσίαζε ο «τα κάνω όλα και συμφέρω» Ιμπαγάσα, πάλι ο γκολκίπερ φταίει. Ποιος να φταίει; Ο Μακούν, ο Αμπντούν, ο Μιραλάς και ο Τζιμπούρ, οι μπακ ή ο Φετφατζίδης; Είστε τρελοί; Ο Κοστάντζο από την άλλη εστία που δεν έκανε γρήγορα και εύστοχα τα βολέ και δεν έβρισκε «με τη μία» τους εξτρέμ όπως ο Νικοπολίδης...
*Για το ότι σε άμυνα από την οποία απουσιάζει ο Αβραάμ Παπαδόπουλος ο ΟΦΗ δημιούργησε μια ευκαιρία αλλά έβαλε δύο γκολ, πάλι ο Κοστάντζο φταίει, όπως και για το απίστευτο «μελέ» στο δεύτερο γκολ… ΠΩΣ EIΠΑΤΕ; ΑΝ ΚΑΤΑΛΟΓΙΖΕΙ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟΝ ΜΕΛΜΠΕΡΓΚ που κάνει το σημαντικότερο λάθος στη φάση; Είστε ανόητοι. Μέχρι… Μαρκάνο φτάνει η ευθύνη γενικώς και πολύ είναι!!!
*Για την απίστευτη πλέον αλαζονική συμπεριφορά μιας ομάδας η οποία ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ εξωτερικεύει στο γήπεδο αυτό που εισπράττει από τον περίγυρό της και τη διοίκησή της, δηλαδή την «οξεία μπαρτσελονίαση», πάλι ο Κοστάντζο φταίει! Για να μην πολυλογούμε σ΄ αυτό: ΜΟΝΟ σε τρία παιχνίδια ο Ολυμπιακός μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια εφέτος: με την Ντόρτμουντ, την Αρσεναλ και τον ΠΑΟΚ. Και θυμόμαστε τι συνέβη και στα τρία…
*Για το ότι η Ξάνθη αδίκως έφυγε με μηδέν βαθμούς από τον Πειραιά, για το ότι ο Εργοτέλης μετά το 1-3 έκανε πάρτι και δικαιούταν την ισοπαλία στην Κρήτη, για τις ΜΗΔΕΝ ευκαιρίες εναντίον αυτής της ΑΕΚ που έχει καταντήσει (διότι περί κατάντιας πρόκειται για το μέγεθός της) να έχει ως κορυφαίο παίκτη της τον Λεονάρντο, ακόμη και για το «υπνωτικό» πρώτο ημίχρονο με τον Πανιώνιο (πάλι προβλήματα στην αμυντική λειτουργία), όπου μίλησε η ποδοσφαιρική ευφυΐα του Ιμπαγάσα, να δείξουμε πάλι όλοι με το δάχτυλο τον Κοστάντζο.
*Είναι κι άλλα πολλά που θα μπορούσε να αναφέρει κάποιος για να στοιχειοθετήσει πόσο αντιποδοσφαιρική, αναχρονιστική και «καφενειακού επιπέδου» λογική είναι αυτή της επίρριψης της μεγαλύτερης ευθύνης στον γκολκίπερ. Και ακόμη είναι δυσδιάκριτο αν πρόκειται για τάση η οποία αναπαράγεται και διογκώνεται από τον Τύπο επειδή είναι «πιασάρικη» και εύηχη στα αυτιά των φίλων του Ολυμπιακού ή εμπεριέχει από πίσω της και ψήγματα υποβόσκουσας «γραμμής».
*Θεωρώ ότι δεν συμβαίνει το δεύτερο. Τουλάχιστον δεν συμβαίνει από τους διοικούντες την ΠΑΕ Ολυμπιακός και από το προπονητικό τιμ, εφόσον ο (καθόλου άμοιρος ευθυνών για τη δύσκολη είναι η αλήθεια αντιμετώπιση της «οξείας μπαρτσελονίασης») Βαλβέρδε επιμένει να στέκεται στο ύψος του. Να μην μιλά «καφενειακά» στις συνεντεύξεις Τύπου και ασφαλώς να μην στοχοποιεί τον οποιοδήποτε παίκτη του, όπως έκανε ο γίγαντας Τεν Κάτε, ο οποίος επίσης έπασχε από «οξεία μπαρτσελονίαση» και γι’ αυτό απέτυχε, όταν έχασε κάθε εκτίμηση στα αποδυτήρια, παρότι ήταν εξαιρετικός προπονητής.
*Αν ο Κοστάντζο έχει μειονεκτήματα; Εννοείται! Αρκετά για την ηλικία του και την καριέρα του! Σημαντικότερο όλων; Όχι βεβαίως αυτό το… αστείο πια «δεν πέφτει». Αλλά το… μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Αντώνη Νικοπολίδη, ο οποίος είχε κατορθώσει ακόμη και με μπακ τον Τάσο Πάντο και τον ατίθασο Γρηγόρη Γεωργάτο (ή τον Στέλιο Βενετίδη) και στόπερ τον «λεβέντη» Γιώργο Ανατολάκη και τον Γκάμπριελ Σούρερ να δημιουργήσει την κατάλληλη χημεία στην άμυνά του. Τέτοια που να έχει δεχθεί μόνο δύο γκολ σε πέντε ματς του Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι την κατηφόρα του «Ανφιλντ» στο β΄ ημίχρονο εκείνου του αλησμόνητου ματς (ίδιου σε εξέλιξη, όχι σε σημασία με το άλλο αξέχαστο Μπαρτσελόνα – Παναθηναϊκός 3-1).
*Ο Κοστάντζο, λοιπόν, έχει βασική ευθύνη για τη συνεργασία και τη χημεία στην άμυνά του, προϊόν της οποίας ήταν και το 2-1 με την κεφαλιά του Μάντζιου χθες. Αλλά δεν είναι ο βασικός υπεύθυνος συνολικά για το μπάχαλο στις στημένες φάσεις, ούτε για το αμυντικό πρόβλημα του Ολυμπιακού στον άξονα με τα «δεκάρια» και τα «οκτάρια», ούτε για κάθε γκολ που τρώει.
*Είναι, δηλαδή απίστευτο α) ότι του έχει «χρεωθεί» η γκολάρα του Μαρσελίνιο στην πρεμιέρα (δεν την πιάνει ούτε υβρίδιο Φαν ντε Σάαρ – Σμάιχελ – Μπουφόν γιατί είναι σουτ ακριβείας, αναπάντεχο, παράξενο, once in a lifetime για τον παίκτη) β) ότι του έχει «χρεωθεί» το γκολ του Λούτσο Γκονζάλες, ο οποίος κάνει κίνηση χωρίς τη μπάλα μεταξύ τεσσάρων (!!!) παικτών του Ολυμπιακού προτού πλασάρει, αλλά ξέχασα, sorry, το έφαγε ο Κοστάντζο στην «κλειστή»… γ) ότι δεν τού πιστώθηκαν παρά ελάχιστοι πόντοι για τις τρεις σωτήριες αποκρούσεις στο «Emirates», που κράτησαν τον Ολυμπιακό μέσα στο παιχνίδι επί ένα ολόκληρο 90λεπτο. Οι «πόντοι» τότε πήγαν όλοι στο σακούλι του Ερνέστο, ο οποίος βεβαίως τους δικαιούταν.
*Για να μην το… κουράζω περισσότερο: μετά και τα χθεσινά και τα σημερινά (στις εφημερίδες) η καριέρα του Κοστάντζο στον Ολυμπιακό μάλλον τελειώνει. Μου φαίνεται ακατόρθωτο μετά από τόσα πολλά να μπορέσει να σταθεί ο Αργεντινός, ΩΣ ΒΑΣΙΚΟΣ, σε μια ομάδα που δέχεται σχετικά εύκολα γκολ. Ο ίδιος δεν το γνωρίζει, αλλά η κατάσταση δεν φαίνεται αναστρέψιμη. Θα είναι ωφέλιμο και πρέπον τόσο για τον Ολυμπιακό όσο και για τον ίδιο να χωρίσουν οι δρόμοι τους τον Ιανουάριο ή το καλοκαίρι με μια καθαρή και τίμια εξήγηση από την πλευρά του συλλόγου προς τον ποδοσφαιριστή, ο οποίος μετά από πολλά χρόνια θα μνημονεύεται με διάφορων ειδών υποτιμητικές «ταμπέλες».
*Οσο για το… τώρα; Σίγουρα πολλοί στον Ολυμπιακό «βολεύονται» όταν η μεγάλη ευθύνη πέφτει στον Κοστάντζο. Είναι καθήκον του Μαρινάκη και του Βαλβέρδε να μην περάσει και στα αποδυτήρια αυτή η ατμόσφαιρα (αν δεν έχει περάσει ήδη). Τα’ χαμε πει: η απώλεια του Αντώνη Νικοπολίδη και του γιατρού Νίκου Τζουρούδη θα ήταν βαριά όχι μόνο για τις εντός γηπέδου επιδόσεις της ομάδας, αλλά και για τα «οικογενειακά» της ζητήματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου