Ο Μάικ Μπατίστ έχει επανέλθει από τον τραυματισμό του, αλλά δεν βρίσκεται ακόμα στην κατάλληλη φόρμα, ωστόσο, υποσχέθηκε πως σύντομα θα ξαναγίνει... Μπατίστ.
Διαβάστε όλα όσα είπε:
Γεια σε όλους σας!
Ελπίζω να είστε όλοι καλά... Πριν από οτιδήποτε άλλο, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους που ήσασταν εκεί την προηγούμενη Πέμπτη, στο παιχνίδι με την Ουνικάχα Μάλαγα. Ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόμασταν. Από το να πάμε από, ξέρω κι εγώ, 8.000 φιλάθλους σε σχεδόν... κανέναν στο παιχνίδι με τον Άρη ήταν πολύ-πολύ δύσκολο. Αλλά είμαστε επαγγελματίες και έπρεπε να παίξουμε... Πάντα πρέπει να παίζουμε και να δίνουμε ότι έχουμε στο παρκέ.
Αυτή τη στιγμή η ομάδα είναι σε καλή πορεία. Σίγουρα έχουμε πολλή δουλειά ακόμα, προσπαθούμε να βρούμε την ταυτότητά μας ως ομάδα, αλλά πιστεύω πως αν βασίσουμε το οικοδόμημα της ομάδας στο στοιχείο επάνω στο οποίο «χτίσαμε» και πέρυσι -κι αυτό ήταν η άμυνά μας- πιστεύω ότι όλα τα υπόλοιπα θα τακτοποιηθούν από μόνα τους. Παρακολουθήσαμε την ΚΚ Ζάγκρεμπ, οι προπονητές μας μας έχουν υποδείξει τα δυνατά της σημεία, αλλά και τις αδυναμίες της και θα προσπαθήσουμε να εκτελέσουμε το πλάνο που αυτοί θα μας δώσουν, δίνοντας το μάξιμουμ για να εξασφαλίσουμε τη νίκη.
Προσωπικά, ξέρω ότι δεν είμαι ακόμα στο επίπεδο το οποίο θα ήθελα. Είναι δύσκολα για μένα τώρα, γιατί ουσιαστικά ήμουν εκτός έναν ολόκληρο μήνα. Οι δέκα μέρες που η ομάδα ήταν στην Σόφια και στην Τουρκία κι αυτές που ακολούθησαν με δύσκολες προπονήσεις ήταν σημαντικές. Απουσίαζα και τώρα προσπαθώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου και να κάνω αυτό που κάνω καλύτερα. Θεωρώ πως αυτή τη στιγμή βρίσκομαι περίπου στο 80%. Για την ώρα… πασχίζω λιγάκι, προσπαθώντας να εμπιστευτώ τον αστράγαλό μου και τις κινήσεις μου, κάνοντας τα πράγματα τα οποία συνηθίζω να κάνω. Έτσι, καθημερινά προσπαθώ να δουλεύω όλο και πιο σκληρά κάνοντας θεραπεία και βήματα επανένταξης στοχεύοντας στην ενδυνάμωση των μυών γύρω από τον αστράγαλο, ώστε να ξαναγίνω… φυσιολογικός.
Οι φίλαθλοι περιμένουν να δουν τον πραγματικό μου εαυτό στο παρκέ, ξέρω ότι κάποιοι ανυπομονούν να δούνε μερικά… καρφώματα, αλλά εγώ ξέρω ότι πρέπει να πηγαίνω βήμα-βήμα. Δεν ανυπομονώ να καρφώσω… Εννοείται βέβαια πως αν παρουσιαστεί η ευκαιρία θα την εκμεταλλευτώ!!! Τώρα προσπαθώ να νιώσω και πάλι τα πόδια μου όπως πρέπει μέσα στο γήπεδο, να βρω το ρυθμό μου, το τάιμινγκ μου και καλώς εχόντων των πραγμάτων ο αστράγαλος θα αναρρώσει αρκετά γρήγορα. Επειδή γνωρίζω τις υποχρεώσεις που έχω σε αυτή την ομάδα, το γεγονός ότι δεν είμαι στο 100% μου, το γεγονός ότι δεν είμαι ο Μάικ Μπατίστ που όλοι ξέρουν, είναι λίγο εκνευριστικό. Όμως γνωρίζω ότι πρέπει να κάνω υπομονή και να το πάω σιγά, έτσι ώστε να μπορέσω να επιστρέψω γρήγορα. Πολλοί από εσάς μπορεί να πιστεύετε ότι όταν είμαστε τραυματίες καθόμαστε σπίτι, βλέποντας τηλεόραση, βάζοντας πάγο στον αστράγαλο, αποφεύγοντας το περπάτημα… Δεν είναι αλήθεια αυτό! Όταν είσαι τραυματίας περνάς περισσότερο χρόνο μέσα στο γήπεδο και έξω από το σπίτι. Πρέπει να εργάζεσαι 10 φορές πιο σκληρά. Μέσα στο μυαλό μου βλέπω τον εαυτό μου σε εκείνες τις ημέρες που έπρεπε να δουλέψω πολύ-πολύ σκληρά, ώστε να γίνω ο παίκτης που είμαι σήμερα. Κι αυτό πρέπει να κάνεις όταν επανέρχεσαι από έναν τραυματισμό. Βρέθηκα να είμαι συνέχεια στο ΟΑΚΑ, δύο ώρες πριν την προπόνηση, κάνοντας θεραπεία, περνώντας χρόνο στην αίθουσα με τα βάρη, προσπαθώντας να γυρίσω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Είναι μία πολύ σκληρή κατάσταση. Αλλά νιώθω ότι είμαι πλέον κοντά στη γραμμή του τερματισμού… Και μπορεί να μην επιθυμώ διακαώς να καρφώσω, αλλά επιθυμώ διακαώς περισσότερο να παίξω καλά, να βοηθήσω την ομάδα, να κάνω εσάς χαρούμενους και να πανηγυρίσουμε κι άλλους τίτλους με την ομάδα μας!
Άρα… μείνετε χαρούμενοι και δίπλα μας…
Θα τα πούμε ξανά… Αλλά μέχρι τότε, φροντίστε τους εαυτούς σας και εκείνους που αγαπάτε…
Γεια σε όλους σας!
Ελπίζω να είστε όλοι καλά... Πριν από οτιδήποτε άλλο, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους που ήσασταν εκεί την προηγούμενη Πέμπτη, στο παιχνίδι με την Ουνικάχα Μάλαγα. Ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόμασταν. Από το να πάμε από, ξέρω κι εγώ, 8.000 φιλάθλους σε σχεδόν... κανέναν στο παιχνίδι με τον Άρη ήταν πολύ-πολύ δύσκολο. Αλλά είμαστε επαγγελματίες και έπρεπε να παίξουμε... Πάντα πρέπει να παίζουμε και να δίνουμε ότι έχουμε στο παρκέ.
Αυτή τη στιγμή η ομάδα είναι σε καλή πορεία. Σίγουρα έχουμε πολλή δουλειά ακόμα, προσπαθούμε να βρούμε την ταυτότητά μας ως ομάδα, αλλά πιστεύω πως αν βασίσουμε το οικοδόμημα της ομάδας στο στοιχείο επάνω στο οποίο «χτίσαμε» και πέρυσι -κι αυτό ήταν η άμυνά μας- πιστεύω ότι όλα τα υπόλοιπα θα τακτοποιηθούν από μόνα τους. Παρακολουθήσαμε την ΚΚ Ζάγκρεμπ, οι προπονητές μας μας έχουν υποδείξει τα δυνατά της σημεία, αλλά και τις αδυναμίες της και θα προσπαθήσουμε να εκτελέσουμε το πλάνο που αυτοί θα μας δώσουν, δίνοντας το μάξιμουμ για να εξασφαλίσουμε τη νίκη.
Προσωπικά, ξέρω ότι δεν είμαι ακόμα στο επίπεδο το οποίο θα ήθελα. Είναι δύσκολα για μένα τώρα, γιατί ουσιαστικά ήμουν εκτός έναν ολόκληρο μήνα. Οι δέκα μέρες που η ομάδα ήταν στην Σόφια και στην Τουρκία κι αυτές που ακολούθησαν με δύσκολες προπονήσεις ήταν σημαντικές. Απουσίαζα και τώρα προσπαθώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου και να κάνω αυτό που κάνω καλύτερα. Θεωρώ πως αυτή τη στιγμή βρίσκομαι περίπου στο 80%. Για την ώρα… πασχίζω λιγάκι, προσπαθώντας να εμπιστευτώ τον αστράγαλό μου και τις κινήσεις μου, κάνοντας τα πράγματα τα οποία συνηθίζω να κάνω. Έτσι, καθημερινά προσπαθώ να δουλεύω όλο και πιο σκληρά κάνοντας θεραπεία και βήματα επανένταξης στοχεύοντας στην ενδυνάμωση των μυών γύρω από τον αστράγαλο, ώστε να ξαναγίνω… φυσιολογικός.
Οι φίλαθλοι περιμένουν να δουν τον πραγματικό μου εαυτό στο παρκέ, ξέρω ότι κάποιοι ανυπομονούν να δούνε μερικά… καρφώματα, αλλά εγώ ξέρω ότι πρέπει να πηγαίνω βήμα-βήμα. Δεν ανυπομονώ να καρφώσω… Εννοείται βέβαια πως αν παρουσιαστεί η ευκαιρία θα την εκμεταλλευτώ!!! Τώρα προσπαθώ να νιώσω και πάλι τα πόδια μου όπως πρέπει μέσα στο γήπεδο, να βρω το ρυθμό μου, το τάιμινγκ μου και καλώς εχόντων των πραγμάτων ο αστράγαλος θα αναρρώσει αρκετά γρήγορα. Επειδή γνωρίζω τις υποχρεώσεις που έχω σε αυτή την ομάδα, το γεγονός ότι δεν είμαι στο 100% μου, το γεγονός ότι δεν είμαι ο Μάικ Μπατίστ που όλοι ξέρουν, είναι λίγο εκνευριστικό. Όμως γνωρίζω ότι πρέπει να κάνω υπομονή και να το πάω σιγά, έτσι ώστε να μπορέσω να επιστρέψω γρήγορα. Πολλοί από εσάς μπορεί να πιστεύετε ότι όταν είμαστε τραυματίες καθόμαστε σπίτι, βλέποντας τηλεόραση, βάζοντας πάγο στον αστράγαλο, αποφεύγοντας το περπάτημα… Δεν είναι αλήθεια αυτό! Όταν είσαι τραυματίας περνάς περισσότερο χρόνο μέσα στο γήπεδο και έξω από το σπίτι. Πρέπει να εργάζεσαι 10 φορές πιο σκληρά. Μέσα στο μυαλό μου βλέπω τον εαυτό μου σε εκείνες τις ημέρες που έπρεπε να δουλέψω πολύ-πολύ σκληρά, ώστε να γίνω ο παίκτης που είμαι σήμερα. Κι αυτό πρέπει να κάνεις όταν επανέρχεσαι από έναν τραυματισμό. Βρέθηκα να είμαι συνέχεια στο ΟΑΚΑ, δύο ώρες πριν την προπόνηση, κάνοντας θεραπεία, περνώντας χρόνο στην αίθουσα με τα βάρη, προσπαθώντας να γυρίσω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Είναι μία πολύ σκληρή κατάσταση. Αλλά νιώθω ότι είμαι πλέον κοντά στη γραμμή του τερματισμού… Και μπορεί να μην επιθυμώ διακαώς να καρφώσω, αλλά επιθυμώ διακαώς περισσότερο να παίξω καλά, να βοηθήσω την ομάδα, να κάνω εσάς χαρούμενους και να πανηγυρίσουμε κι άλλους τίτλους με την ομάδα μας!
Άρα… μείνετε χαρούμενοι και δίπλα μας…
Θα τα πούμε ξανά… Αλλά μέχρι τότε, φροντίστε τους εαυτούς σας και εκείνους που αγαπάτε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου