Και ο Θεός βοηθός!

O Nικόλας Βασιλαράς γράφει στο blog του για την απογοητευτική εικόνα του Παναθηναϊκού στο φιλικό με τον Ατρόμητο και το καμπανάκι του κινδύνου που χτυπάει ενόψει του ματς με την Οντένσε!

Τι να πεις και τι αναλύσεις… Από το Περιστέρι μέχρι τη… Δανία ακούστηκαν οι καμπάνες που χτυπάνε για τον Παναθηναϊκό. Μιλάμε για το απόλυτο χάλι, για ένα σύνολο χωρίς αρχή και τέλος. Α, και για να μην ξεχνιόμαστε μιλάμε και για μια ομάδα που σε λιγότερο από μια εβδομάδα παίζει στη Δανία με την Οντένσε, επομένως όλα μπορούν να συμβούν.

Ο Θεός λοιπόν να βάλει το χέρι του σε αυτό το ματς. Ένα παιχνίδι το οποίο από εκεί που φαινομενικά θα το είχες για πλάκα, έχεις καταφέρει –τουλάχιστον πριν από τη σέντρα– να το κάνεις ντέρμπι. Εκτός κι αν είναι κανείς σίγουρος για την πρόκριση και έχει σε κάτι να δικαιολογήσει τη σιγουριά του πέρα από το βάρος της φανέλας του κάθε συλλόγου.
Τα μάτια όσων δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν και πήγαν στο Περιστέρι (ή έστω κάθισαν στον καναπέ για να δουν το παιχνίδι) πόνεσαν ξανά. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, όπου έπαιξαν οι υποτιθέμενοι βασικοί, το χάλι ήταν απερίγραπτο και η ομάδα δεν έκανε ούτε μισή φάση. Το γεγονός και μόνο ότι για ένα ακόμη φιλικό η ενδεκάδα που έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο ήταν κάπως καλύτερη σίγουρα κάτι λέει. Για τους… βασικούς.
Ο Παναθηναϊκός σε κάθε πλέον φιλικό εμφανίζεται και χειρότερος. Με τη Λεχ η ομάδα ήταν καλή ή αν θέλετε, καλύτερη απ’ ό,τι την περιμέναμε, διότι είναι αλήθεια πως μεγάλες απαιτήσεις εξαρχής δεν υπήρχαν. Με τη Σίβας, παρά τα δύο δοκάρια δεν έδειξε σχεδόν τίποτα, ενώ με την Κολονία με εξαίρεση δύο δεκάλεπτα δεν βλεπόταν. Εξ ου και ο τίτλος που είχα βάλει τότε για τις καμπάνες προετοιμάζοντας το έδαφος.
Στο Περιστέρι όμως έμενε να τα… δούμε όλα! Και μπορεί τα φιλικά να μην είναι για να τα παίρνεις πάντα στα σοβαρά, σίγουρα όμως κάτι λένε. Ένας Παναθηναϊκός ο οποίος όχι μόνο δεν έκανε ούτε φάση στα πρώτα 45 λεπτά, αλλά αδυνατούσε να κρατήσει την μπάλα πάνω από πέντε δευτερόλεπτα. Ναι, τα «βαριά πόδια» τέτοια εποχή είναι συνηθισμένο φαινόμενο, αλλά αφορά ομάδες που έχουν προετοιμαστεί σκληρά. Ας μην ξεχνάμε πως ο Φερέιρα έχει επιλέξει (εν γνώσει του) σαφώς πιο χαλαρό πρόγραμμα, οι παίκτες έχουν χορτάσει από ρεπό και προπονήσεις χωρίς υπερβολική ένταση, άρα θα περίμενε κανείς να δείξουν τουλάχιστον μια σχετική φρεσκάδα, να το τσουλήσουν λίγο το τόπι.
Δεν ξέρω σε τι μπορούν να εξελιχθούν οι μεταγραφές που έχουν ήδη γίνει, αν και σε κάθε περίπτωση οι συγκεκριμένες αποτελούν «λαχεία» και μάλιστα όχι με πολλές πιθανότητες να σε στείλουν στο ταμείο. Είναι πιθανό εν ολίγοις ο Παναθηναϊκός να είναι «άλλη ομάδα» στο πρωτάθλημα, μεταμορφωμένος προς το καλύτερο. Γιατί όχι; Επειδή όμως αυτοί που... ΘΑ μπουν στην ενδεκάδα δεν πρόκειται να παίξουν στη Δανία, αυτό που βλέπω δυστυχώς είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να φτύσει αίμα για να περάσει την Οντένσε. Διαφωνείτε;
Η ομάδα πραγματικά δεν βλέπεται και θα είναι τεράστια έκπληξη αν καταφέρει να βελτιωθεί αισθητά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, από τη στιγμή μάλιστα που δεν διαθέτει και ποιοτικές λύσεις. Πάρτε παράδειγμα για το επίπεδο του ρόστερ την περίπτωση του Λάζαρου. Πέρσι τέτοια εποχή είχε χτυπήσει και ο τραυματισμός του είχε περάσει σχεδόν απαρατήρητος. Φέτος, είναι λες και έχασες τον… Σισέ (σχήμα λόγου, γιατί τον έχεις χάσει κι αυτόν)! Τούτο συμβαίνει και επειδή ο «Λάζος» είναι παιχτούρα, αλλά και επειδή οι εναλλακτικές που έχεις είναι της πλάκας.
Συγγνώμη αλλά το έχω ξαναπεί: Δεν μπορεί να παίζει ο Μαρίνος βασικός δεξιός εξτρέμ στον Παναθηναϊκό, ρε παιδιά. Και δεν μου φταίει σε τίποτα το παλικάρι, ούτε τον στοχοποιώ καθώς είναι και συμπαθέστατο παιδί. Μια χαρά λύση για τον πάγκο είναι και φυσικά για την ΚΑΝΟΝΙΚΗ του θέση, δηλαδή στο δεξί άκρο της άμυνας. Εκεί πέρα που τον βάζουν ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. Δεν γίνεται να είναι ο Δημούτσος ο κορυφαίος παίκτης του φιλικού στο Περιστέρι. Και δεν φταίει ούτε γι’ αυτό ο Ελίνι που τα δίνει όλα. Προφανέστατα άλλοι είναι που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους… Δεν μπορεί να παίζει σέντερ φορ ο Κλέιτον επειδή δεν υπάρχει άλλος. Ας καθίσει 90 λεπτά μέσα ο Πετρόπουλος, μέχρι να μπορέσει να τη βάλει κι αυτός μέσα.
Σίγουρα, αν συνεχίσουμε θα βρούμε πολλά ακόμη τέτοια παραδείγματα. Και πραγματικά είναι κρίμα για τον κόσμο του Παναθηναϊκού που έκανε το χρέος του και πάλι και στάθηκε δίπλα στην ομάδα γεμίζοντας την κερκίδα στο Περιστέρι. Πόσο ακόμη να αντέξει ο κόσμος να βλέπει αυτό το χάλι και πόσο να κρατηθεί και να μην αρχίσει το κράξιμο κατά δικαίων και αδίκων; Υπάρχει κάτι στο οποίο μπορούν να βασιστούν και να πιστέψουν οι φίλαθλοι, πέραν ίσως του προπονητή; Μόνος του είναι άλλωστε κι αυτός και μην εκπλαγείτε αν σύντομα τον τυλίξουν σε ένα χαρτί και θα του φορτώσουν τα πάντα. Ως συνήθως… Μέχρι να γίνουν βέβαια όλα αυτά, το μυαλό και η συγκέντρωση όλων θα πρέπει να είναι στα δύο ματς με τους Δανούς και τα υπόλοιπα έπονται…